පෙරහන් කඩය ඇයි තිබුණේ මුල කිතුලේ

වරහන් කරපු සිතිවිල්ලක් හද          පතුලේ

රහන් වෙන්න කලියෙන් කකියන    රතුලේ

කුරහන් පාට මගේ මැණිකා ගෙයි    ඇතුලේ

පෙරහන් කඩය ඇයි තිබුණේ මුල    කිතුලේ

දෙවට ලගින් එනකොට තනි පාළු    කැලේ

කවට කමට නොව කියපන් අහන   වෙලේ

ඉවට ගිහින් බැලුවම ගහ මුලම      බොලේ

රවට ගන්න බෑ හිත එය උඹ ද          කලේ

පුසුඹ පිරුණු පටලන පපු තිසර            පටී

මදක් ඉරුණු අඹුඩයකුත් එතන           වැටී

මදට තුරුණු රත දිලිසුණු මැණික්       කැටී

කුමට කරුණු ලැබුණත් උඹ රටක්       වටී

හිතා බලාපන් අද ගම            කැළඹෙන්ට

සතා උඹයි හිතුනා මට            වැලලෙන්ට

පතා සතුට ආවත් ගෙට         ගොඩවෙන්ට

ඉතා හොදින් කීවා               පලයන්යන්ට